Książkomania

Dzisiaj był wielki dzień. Byłam w Empiku! Jak ja dawno nie myszkowałam między półkami w księgarni! Nie wdychałam zapachu jednocześnie tylu nowych książek. Nie poruszałam się w takiej zadrukowano-papierowej przestrzeni. Tylko klikałam na merlin.pl, bo taniej i z domu nie trzeba wychodzić. I książki same do mnie przybywały. Ale to jest jednak zupełnie coś innego – takie samodzielne myszkowanie między prawdziwymi, a nie wirtualnymi półkami. Inny świat, inne życie. Jakby więcej tlenu w powietrzu, więcej przestrzeni.

Najgorsze jest to, że mam tak bardzo ograniczony budżet. Ale nie potrafię się oprzeć – książki, kawa i herbata to są moje nałogi i nawet jak mam ostatnie złotówki na koncie, nie potrafię z tych nałogów zrezygnować. Phi, bywają gorsze uzależnienia.

Już się chwalę, co kupiłam i dlaczego właśnie to. Od razu się przyznam – strzelałam, bo o autorach nabytych przeze mnie książek nie słyszałam nigdy wcześniej. Otóż – Joel EGLOFF „Człowiek, którego brano za kogoś innego”. Zafascynowała mnie historia człowieka, który jest tak bardzo normalny, że aż do wszystkich podobny: „Wszyscy biorą go za kogoś innego: hydraulika, prezentera pogody, kolegę z więzienia, własnego męża, ojca…”. Ciekawie się zapowiada, choć już niejednokrotnie zdarzyło mi się, że dałam się uwieść recenzji, a później… Szkoda gadać. Jednak na jakiejś podstawie muszę te książki sobie wybierać, prawda?
Druga powieść, to „Adieu. Przypadki księdza Grosera”. Autor – Jan GRZEGORCZYK. Co mnie zainteresowało? – wypowiedzi znanych na temat książki i autora, np.: „Grzegorczyk znowu urwał mi się z łańcucha…” (Jan Góra, dominikanin). „Prawdę mówi Groser: komik zbawi świat” (Zenon Laskowik). Aha, aha – bohaterem książki jest ksiądz-pisarz.
I ostatnia książka, którą sobie kupiłam (bo kupiłam też córeczce książeczki z naklejkami i do czytania „Franklina i niespodziankę”), to „Skarby” Joanny GROMEK-ILLIG. Wydaje mi się, że nie jest to moja ulubiona literatura, ale z dwóch powodów MUSIAŁAM tę książkę kupić. Po pierwsze, na okładce jest filiżanka z kawą (dwa nałogi w jednym!), po drugie, na okładce wyczytałam, że autorka przez lata redagowała książki i pisała recenzje, wychowywała dzieci oraz prowadziła dom (to ja, to ja! z tą różnicą, że wychowuję dziecko, a nie dzieci, ale przecież wszystko się może zdarzyć…), a po pięćdziesiątce napisała książkę. Czyli że można debiutować w każdym wieku. To ja muszę przeczytać, jak debiutuje gospodyni domowa i redaktorka.

I to wszystko. Muszę przyznać, że miło jest się wyrwać tak w ciągu dnia z domu. I to jeszcze w takie miejsce! Do zaczytania jeden krok, jeden jedyny krok nic więcej ;)